Original Research

The emptiness of exilic and early Persian Judah: A historical study

Phaswane S. Makuwa
In die Skriflig/In Luce Verbi | Vol 48, No 1 | a724 | DOI: https://doi.org/10.4102/ids.v48i1.724 | © 2014 Phaswane S. Makuwa | This work is licensed under CC Attribution 4.0
Submitted: 30 April 2013 | Published: 09 October 2014

About the author(s)

Phaswane S. Makuwa, Theology Old Testament Department, North West University, Potchefstroom Campus, South Africa

Abstract

The exile of some Judeans under the Babylonian Empire from 597 to 582 BCE is perceived to have left the land of Judah without residents, according to some biblical passages. Historically and biblically, the land of Judah was not left empty, but some peasants remained behind when the important and legitimate elite was deported to Babylon. Some Judeans fled to Egypt and other neighbouring countries. Some of the elite were executed around 587–586 BCE. The legitimate monarchs of Judah were either murdered or deported to Babylon and Egypt. Gedaliah, of non-royal lineage, was appointed as a governor of Judah by Babylon, but he was assassinated. Subsequently, Judah was left without leadership or was probably incorporated into the Samaria provincial governance. The second rebellion of Zedekiah in 588 BCE resulted in the fall of Jerusalem (586 BCE), the capital city of Judah. The deported, murdered and dispersed elite left a legitimate leadership void, which translates into the exile of Judah. The cultic and civil services performed by the elite like festal ceremonies, daily sacrifices, trade, public administration, military and judiciary were halted by the Babylonian exile.Thus, Judah was exiled by Babylon at the termination of necessary services done in Jerusalem.

Die leegheid van ballingskap en die vroeë Persiese periode: ‘n Historiese studie. Sommige Skrifgedeeltes dra daartoe by dat die indruk geskep word dat Juda sonder inwoners gelaat is na die ballingskap van die Judeërs in die tyd van die Neo-Babiloniese Ryk (597–582 v.C.). Histories beskou en op grond van inligting in die Ou Testament, was die land egter nie leeg nie. Sommige van die gewone mense het agtergebly toe die vernaamste mense en die leiers na Babel weggevoer is. Sommige Judeërs het na Egipte en ander lande gevlug. Sommige van hierdie vernames is in 587–586 v.C. tereggestel. Die wettige regeerders van Juda is óf tereggestel óf na Babilon en Egipte weggevoer. Gedalia, wat nie uit die koninklike geslag was nie, is as goewerneur aangestel, maar hy is vermoor. Gevolglik is Juda leierloos gelaat, of waarskynlik deur die Babiloniese owerheid by die Samaritaanse gebied ingelyf. Die tweede opstand van Sedekia in 588 v.C. het tot die val van Jerusalem, die hoofstad van Juda, in 586 v.C. gelei. Die verbanning en verstrooing van, asook die moord op die leiers en vernames het ’n leemte in regmatige leierskap gelaat wat Juda se ballingskap verklaar. Die kultiese en siviele dienste soos feestelike seremonies, daaglikse offers, handel en openbare administrasie wat deur die leiers verrig is sowel as die regstelsel en militêre eenheid is ook deur die Babiloniese ballingskap beëindig. Die ballingskap het dus eerder die beëindiging van noodsaaklike dienste geïmpliseer as die wegvoering van die totale bevolking .


Keywords

No related keywords in the metadata.

Metrics

Total abstract views: 3198
Total article views: 7944


Crossref Citations

No related citations found.